இந்திய தண்டனைச் சட்டம் பிரிவு 124ஏ என்றால் என்ன?

இப்பிரிவு தேசத்துரோகத்தை குறிக்கும் பிரிவாகும்.
எவரொருவர் பேச்சு மூலமாகவோ அல்லது எழுத்து மூலமாகவோ அல்லது செய்கை மூலமாகவோ அல்லது காட்சி மூலமாகவோ அரசாங்கத்திற்கு அவமதிப்பு அல்லது அதிருப்தி அல்லது வெறுப்பு விளைவிக்கும் செயல்களை செய்வது தேசத்துரோகமாகும்.
இதற்கு தண்டனையாக ஆயுள் தண்டனை சிறை மற்றும் அபராதம் அல்லது அபராதம் இன்றி சிறை தண்டனை வழங்கப்படும். இச்சட்டப்பிரிவில் மூன்று விளக்கங்கள் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன.
"அதிருப்தி" என்ற வெளிப்பாடு விசுவாசமின்மை மற்றும் அனைத்து பகை உணர்வுகளையும் உள்ளடக்கியது.
வெறுப்பு, அவமதிப்பு அல்லது அதிருப்தியைத் தூண்டும் அல்லது தூண்டும் முயற்சியின்றி, சட்டப்பூர்வமான வழிகளில் அவற்றின் மாற்றங்களைப் பெறுவதற்கான நோக்கத்துடன் அரசாங்கத்தின் நடவடிக்கைகளை ஏற்றுக்கொள்ளாததை வெளிப்படுத்தும் கருத்துக்கள், கருத்துக்கள், இந்தப் இந்தப் பிரிவின் கீழ் குற்றமாகாது.
வெறுப்பு, அவமதிப்பு அல்லது அதிருப்தியைத் தூண்டும் அல்லது தூண்டும் முயற்சியின்றி, நிர்வாக அல்லது அரசாங்கத்தின் பிற நடவடிக்கைகளின் மறுப்பை வெளிப்படுத்தும் கருத்துக்கள், இந்தப் பிரிவின் கீழ் குற்றமாகாது.

தேசத்துரோக சட்டத்தின் வரலாறு

இந்திய தண்டனைச் சட்டத்தின் வரைவு 1837 இல் தாமஸ் மெக்காலேயால் உருவாக்கப்பட்டது.
பிரிட்டிஷ் எதிர்ப்பு வஹாபி இயக்கங்கள் காரணமாக இந்திய தண்டனைச் சட்டம் 1860 இல் அமலுக்கு வந்தது.
1860 IPC தேசத்துரோக விதியைக் கொண்டிருக்கவில்லை.
பின்னர், 1890 இல் சர் ஜேம்ஸ் ஸ்டீபனால் திருத்தம் கொண்டு சேர்க்கப்பட்டது.

சுதந்திரத்திற்கு முந்தைய நிலை

1897 ல் தேச துரோகச் சட்டத்தின் கீழ் கைது செய்யப்பட்ட முதல் நபர் திலகர் ஆவார்.
சுதந்திரப் போராட்டத்தின் போது அரசியல் கருத்து வேறுபாடுகளைக் கட்டுப்படுத்த இச்சட்டம் பயன்படுத்தப்பட்டது.
1922 இல் காந்திஜி, யங் இந்தியாவில் எழுதிய கட்டுரையின் காரணமாக தேசத்துரோக வழக்கில் கைது செய்யப்பட்டார்.
பகத் சிங், நேரு, மௌலானா ஆசாத் ஆகியோர் தேசத்துரோக குற்றத்திற்காக கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர் .
நாடு கடத்துதல் முதல் ஆயுள் தண்டனை வரை தண்டனை வேறுபட்டது.

அரசியல் நிர்ணய சபையில் தேசத்துரோக விவாதம்

அரசியல் நிர்ணய சபையில் இருந்த பெரும்பாலான மக்கள் தேசத்துரோகத்தினை நீக்க வலியுறுத்தினர்.
அவர்கள் பேச்சு மற்றும் கருத்து சுதந்திரத்தை ஆதரித்தனர்.
கே.எம்.முன்ஷி தேசத்துரோகம் என்ற வார்த்தையை நீக்க ஒரு திருத்தத்தை நிறைவேற்றினார்.
இவ்வாறு அசல் அரசியலமைப்பு தேசத்துரோகம் என்ற சொல்லைப் புறக்கணித்து பேச்சு மற்றும் கருத்துச் சுதந்திரத்தை ஆதரித்தது.
தேசத்துரோகம் ஐபிசியில் இருந்தது.

சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய நிலை

முதல் அரசியலமைப்புத் திருத்தம் 1951 பேச்சு மற்றும் கருத்துச் சுதந்திரத்தின் மீதான கட்டுப்பாடுகளில் மூன்று அடிப்படைகளைச் சேர்த்தது.
இதில் பொது ஒழுங்கு, வெளி மாநிலங்களுடனான நட்புறவு மற்றும் குற்றத்தைத் தூண்டுதல் ஆகியவை அடங்கும்.
1973 ஆம் ஆண்டில் பிரிவு 124A என்பது வாரண்ட் இல்லாமல் கைது செய்யப்படும் குற்றமாக மாற்றப்பட்டது.

தேசதுரோகத்தக்கான தண்டனைகள்

ஜாமீனில் வெளிவரமுடியாத குற்றம்.
வாரண்ட் இல்லாமல் கைது செய்யப்படலாம்.
அதிகபட்ச தண்டனையாக ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்படும்.
அபராதமும் இதில் உள்ளடங்கும்.

தேசத்துரோகம் தொடர்பான வழக்குகள்

ரொமேஷ் தாபூர் Vs மெட்ராஸ் மாநிலம் (1951) வழக்கில், தேசத்துரோகச் சட்டம் அரசியலமைப்பிற்கு விரோதமானது என்று நீதிமன்றம் கூறியது.
தாராசிங் கோபி சந்த் Vs தி ஸ்டேட் (1951) இல், பஞ்சாப் மற்றும் ஹரியானா உயர் நீதிமன்றம் தேசத்துரோகச் சட்டத்தை அரசியலமைப்பிற்கு விரோதமானது எனக் கூறியது.
டெபி சோரன் மற்றும் மற்றவர்கள் Vs தி ஸ்டேட் (1954) வழக்கில், 124A பிரிவின் செல்லுபடியை நீதிமன்றம் உறுதி செய்தது.

கேதர்நாத் சிங் Vs பீகார் மாநில வழக்கு (1962)

உச்சநீதிமன்றம் 124A பிரிவின் செல்லுபடியை உறுதி செய்தது.
வன்முறையை தூண்டும் விதமாக பேசுவது மட்டுமே தேசத் துரோகமாக கருதப்பட வேண்டும் என்று தீர்ப்பளித்தது.
உச்ச நீதிமன்றம் தேசத்துரோக விசாரணை நடத்த 7 வழிகாட்டுதல்களை வழங்கியது
மேலும் எந்தெந்த பேச்சுகள் வன்முறையைத் தூண்டும் பேச்சு தூண்டாத பேச்சுகள் என்று வகைப்படுத்தினர்.
பொது சீர்கேடு விளைவிக்கும் பேச்சுகள் மட்டுமே தேசத்துரோகத்திற்கான காரணியாக இருக்கமுடியுமே தவிர பிற பேச்சுகள் இதில் அடங்காது.

தேசத்துரோகம் தொடர்பான பிற வழக்குகள்

பல்வந்த் சிங் Vs பஞ்சாப் மாநிலம் (1995) - காலிஸ்தானி முழக்கம் வழக்கு தேசத்துரோகம் என்று முத்திரை குத்துவதற்கு முன், பேச்சின் உண்மையான நோக்கத்தை கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்று நீதிமன்றம் கூறியது.

சமீபத்திய உச்சநீதிமன்ற தீர்ப்பு

எஸ்.ஜி,வோம்பட்கரே Vs இந்திய ஒன்றியம் (2022) வழக்கில், இந்திய தண்டனைச் சட்டத்தின் 124A பிரிவின் செயல்பாட்டை உச்ச நீதிமன்றம் நிறுத்தி வைக்க உத்தரவிட்டுள்ளது.

தேசத்துரோக சட்டம் தேவை - வாதங்கள்

தேசவிரோத, பிரிவினைவாத மற்றும் பயங்கரவாத இயக்கங்களை கட்டுப்படுத்த பயன்படுகிறது
நாட்டில் அமைதியைப் பேணுவதற்காக பயன்படுகிறது
தேசத்தில் நிலையான தன்மையை பேணிக் காக்க உதவுகிறது
வகுப்புவாத வன்முறை மற்றும் கிளர்ச்சி நடவடிக்கைகளை கட்டுப்படுத்த உதவுகிறது.
இடதுசாரி மற்றும் வலதுசாரி தீவிரவாதத்தை கட்டுப்படுத்துகிறது
பொது ஒழுங்கைப் பேணுவது பேச்சு மற்றும் கருத்துச் சுதந்திரத்தின் கீழ் ஒரு நியாயமான தடையாகும்
கேதார்நாத் வழக்கில் உச்ச நீதிமன்றம் அதன் செல்லுபடியை உறுதி செய்துள்ளது.

தேசத்துரோக சட்டம் தேவையில்லை - வாதங்கள்

இது அசல் அரசியலமைப்பில் இல்லை.
மேலும் அரசின் கொள்கைகளை எதிர்க்கும் ஆர்வலர்கள் மீது போலி வழக்குகள் போடப்பட்டு வருகின்றன.
அரசுக்கு எதிராக கருத்துகளை எழுப்பும் மக்களின் வாயை அடைக்கும் கருவியாக இது பயன்படுகிறது.
பிரிவு 19(2) இன் கீழ் தேசத்துரோகம் ஒரு நியாயமான கட்டுப்பாடு அல்ல.
இங்கிலாந்து 2010 இல் அதன் தேசத்துரோகச் சட்டத்தை ரத்து செய்துள்ளது.
ஆஸ்திரேலியாவும் தனது தேசத்துரோகச் சட்டத்தை ரத்து செய்துள்ளது.
இந்தியா 1976 இல் சிவில் மற்றும் அரசியல் உரிமைகள் தொடர்பான சர்வதேச உடன்படிக்கையை அங்கீகரித்துள்ளது.
பிரிவு 51(c) - இந்தியா தனது ஒப்பந்தக் கடமைகளுக்கு மரியாதை அளிக்கக் கடமைப்பட்டுள்ளது.
சுதந்திரத்திற்காக போராடிய மக்களின் மீது ஆங்கில அரசு இதனை பயன்படுத்தியது, இதனை நம் சுதந்திர அரசு தம் மக்களின் மீது பயன்படுத்துவது நியாயமற்றது.

பரிந்துரைகள்

கேதார்நாத் சிங் வழக்கில் அறிவிக்கப்பட்ட வழிகாட்டுதல்களை முறையாகப் பின்பற்ற வேண்டும்.
சட்ட அமலாக்க முகவர்கள் தேசத்துரோகச் சட்டங்களை தவறாகப் பயன்படுத்தினால் அபராதம் விதிக்கப்பட வேண்டும்.
சட்ட அமலாக்க முகவர்களிடம் விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்துதல் மற்றும் இது குறித்த முழுமையான தகவல்களை அறியச் செய்ய வேண்டும்.
ஜனநாயகத்தின் சாராம்சம் அரசாங்கத்தின் மீதான விமர்சனம்தான்.